Mien Hamborch: Hans Thomas Carstensen

Was lieben die Hamburger an ihrer Stadt – und was nicht? Was bewegt ihr Leben oder was wollen sie bewegen? Menschen erzählen über ihre Leidenschaften, Lieblingsorte und ihr Leben in unserer Metropole. Wir fragen Hans Thomas Carstensen, Kunstgeschichtenerzähler.

Wenn der Hamburger Kunsthistoriker Vorträge hält, will er seinem Publikum die ganze Welt eines Künstlers zum Leben erwecken. Als Redner ist er in ganz Deutschland unterwegs – und spricht auf Wunsch sogar in seiner Muttersprache Plattdüütsch über Caspar David Friedrich, Andy Warhol oder Vincent van Gogh.

Wat kann een Verteller vun Kunstgeschichten mit sien Publikum beleven?

Mi hett mull een fraagt: Is dat nich langwilich, een Vördrach mehrmols to vertellen?  Dorto kann ik blots seggen: Dat is jedsmol wat anneres, wiel dat Publikum anners is, un ok ik bün je nich jümmers de glieke. Keen Vördrach is een ‚Sülvslööper’, jedet Publikum reageert anners, un man mutt jedsmol de Minschen positiv und leevhaft anspreken, um sis Opmerksomkeit un Sympathie to gewinnen.
Dat plattdüütsche Publikum kummt vör allem wegen de Sprook – de mött erstmull vun mien Anliegn övertüügt warrn, se uk schwierigere Künstler neegertobringen. Awers dat is denn ganz besonders schön, wiel man so uk an Minschen rankummt, de sik sunst gornich so vör Kunst interesseern würrn. As ik mull in een lüttet Dörp een plattdüütsche Nolde-Vördrag holln heff, dor hett dorno een ole Buur to mi seggt: „Ik heff je nie veel vun disse modernen Molers hooln, awers dat weer so spannend – nu will ik mi dor mull een Book över anschaffen.“  Dor heff ik mi ganz besonders över freut.

Givt dat för Se een besondere Ort in Hamborch?

Dat gifft nich blots een Lieblingsort. Ik bün in Hamborch am leevsten an de Elbe, an de Strand vun Övelgönne. Wenn ik dor in de Sand ligg und dat Rauschen vun de Wellen höör, denn is dat as Urlaub to hebben. Schön finn ik uk dat Niendorfer Gehege, wiel man dor meern in de Stadt op eenmull op’n Land is.  Awers dat Tolle an Hamborch is even, dat du denn gliekstidig uk de Kultur hesst: De schönen Kneipen un Cafés, Museen as de Kunsthalle, oder Theotern un de Oper – un nüerdings je uk noch de Elbphilharmonie!

Wat för een Kunstwark in Hamborch hebbt Se am leevsten?

Dat is wedder een verdwarste Fraag. Dat gifft so veel! Awers wenn ik mull wat nennen schall: Dat vun Rembrandt moolte Bildnis vun Maurits Huygens in de Kunsthalle is mi sehr leev. Ik heff över Rembrandt mien Doktorarbeit schreven, un düsse Moler is mi jümmers neeg wesen. In dit fröhe Porträt vun 1632 spöört man all Rembrandts Fähigkeit, de Charakter un de Seele vun de Minsch leevhaft sichtbor to moken.
Un wenn wi all in de Nederländische Afdeelung vun de Kunsthalle sünd: Dat lütte Winterbild vun Joos de Momper besök ik denn uk jümmers – vüllich nich so’n grote Kunst as Rembrandt, awers sehr liebevoll moolt. Un mi trekkt dat lüttje Bild uk jümmers so’n beten in mien Kinnertied torüch. Awers dat gifft noch so veele Kunstwarken – un veele anneren sünd mi jüst so leev…..

Wat gifft noch in Hamborch to entdecken?

De schönsten Entdeckungen mokt man je tofällig. Ik föhr geern mit Fohrrad un seh dorbi jümmers wat Nüet. To’m Biespill op de Kollau- oder de Tarpenbek-Wanderwegen. Ik bün nülichs mit Rad rund um de Landebohn vun de Fuhlsbüttler Flughobn föhrt. Dat is klasse, dor de groten Fleegers an sik vörbirauschen to seen. Dorbi heff ik mi in dat Ohmoor verirrt – een Rest vun een fröheret grootet Hochmoor mit een ursprüngliche Vegetation un veele Insekten un anneren Tiere, de man meist gornich mehr to sehn kricht. Ik heff dor glieks een Blindschleiche seen.

Hebbt Se een Levensmotto?

Dat gifft een Barg vun klooge Schnacks. In mien Schooltied hett mien enge Schoolfründ Claus-Willem jümmers seggt: „Dat Leven is levensgefährlich: Dat geiht meistens mit de Dood to Enn.“   Un in de Tosoomhang finn ik de Satz vun Hans Albers uk good, dat dat letzte Hemd keen Taschen hett – also materielle Besitz nich so wichtig is.

Un as Kunsthistoriker, de jümmers nüe Kunstgeschichten uttüfteln deiht, fallt mi noch een schöne Satz vun Karl Valentin in: „Kunst is schön – mookt awers uk veel Arbeit!“

 

Autor: Hilmar Schulz

Foto: Hans Thomas Carstensen © B. Hüllenkremer

 

15. Februar 2017 von Redaktion

Kategorien: Hamburg künstlert, Kulturgenuss, Mein Hamburg

Schlagworte: , , , ,

Bisher kein Kommentar.

Kommentar hinterlassen

Ihre E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert

*

Log in with your credentials

Forgot your details?